Copaiba jest gigantycznym, tropikalnym, silnie rozgałęzionym drzewem, które możemy znaleźć w tropikalnych lasach Brazylii, Kolumbii oraz Wenezueli. Copaiba osiąga wysokosc od 20 do 30m. Copaiba posiada liście parzystopierzaste oraz tzw.kwiaty niezupełne; są to kwiaty pozbawione korony. Część używana w medycynie to oleożywica, która gromadzi się w jamach w pniu drzewa. Drzewo to dla wydobycia jego soków jest nadcinane w ten sam sposób, w jaki jest to robione w przypadku gumowego drzewa. Jak tylko jego żywice są zebrane, sok z drzewa jest destylowany w celu skoncentrowania jego olejków eterycznych.
Oleożywica.
Copaiba oferuje szybką ulgę w stanach podrażnienia lub infekcji skóry. Szampony z dodatkiem copaiby łagodzą łupież, jak również zioło to jest używane w leczeniu raka podstawnokomórkowego, najczęstszej formy raka skóry. Copaiba posiada również dobroczynne działanie na błony śluzowe. Copaiba działa także korzystnie na nastepujące problemy zdrowotne: artretyzm, egzemę, rzeżączkę, opryszczki, łuszczyce, kiłę. Copaiba łagodzi objawy szerokiego zasięgu chorób, które powodują zapalenia tkanki miękkiej lub błon śluzowych. Olejek eteryczny uzyskiwany z drzewa copaiby posiada właściwości przeciwbakteryjne, jak również zapobiega zakażeniom wtórnym w chorobach egzemowych, w opryszczce oraz w łuszczycy.
Copaiba jest dostępna w postaci oleju i szamponów do użycia zewnętrznego, oraz jako nalewka w celu użycia wewnętrznego. Stosowanie dużych dawek wewnętrznie może być toksyczne. Wiele produktów łączy copaibę z balsamem z Tolu. Jeśli osoba jest uczulona na ten balsam lub jakikolwiek produkt z jego zawartością, powinna używać przede wszystkim czystego oleju z copaiby.
O szerokim zastosowaniu copaiby decyduje bogactwo obecnych w jego oleożywicy substancji aktywnych, a wśród nich kwasu kopainowego, kopalowego oraz parakopainowego, a także seskwiterpenów, do których należą np. humulen, kariofilen, karioazulen lub oksydokariofilen.
