Około 40 gatunków rodzaju Jukka rośnie w cieplejszych częściach Ameryki Północnej, Środkowej oraz na Azorach. Jest kilka gatunków jukki, które potrafią rosnąć w chłodniejszych klimatach. Jukka należy do rodziny agawowatych (Agavaceae) i jest szeroko uprawiana, szczególnie na południu Stanów Zjednoczonych. Jukka to wiecznie zielona roślina posiadająca krótki oraz gruby pień. Liście jukki są sztywne, najczęściej w kształcie miecza. Kwiaty są koloru białego w kształcie dzwoneczków, które słodko pachną w nocy. Jukka jest rośliną niespotykanie wytrzymałą na niekorzystne warunki atmosferyczne, przede wszystkim na palące słońce oraz brak wody. Wiele gatunków jukki posiada opisowe, ogólne nazwy, które są bardziej rozpoznawane niż ich botaniczne nazwy. I tak na przykład Yucca aloifolia jest nazywana hiszpańskim bagnetem lub rośliną-sztyletem, Yucca brevifolia jest dobrze znana jako drzewo Jozuego (jukka krótkolistna), Yucca glauca to "mydlany chwast", Yucca whipplei to "świeca naszego Pana". Indianie Ameryki Północnej nazywają jukkę "drzewem życia", gdyż zawiera ona wiele cennych właściwości leczniczych. Jukka nadaje się do hodowania w domu jako ozdobna roślina doniczkowa.
Gatunki jukki wraz z innymi agawami są znane z tego, że zawierają duże ilości saponin. Te gorzkie, ogólnie podrażniające czynniki pienią się, kiedy są potrząsane razem z wodą. Saponiny zawarte w juce są pochodnymi steroidów (organicznych związków chemicznych). W ostatnich czasach naukowcy bliżej zajęli się studiowaniem właściwości leczniczych jukki jako jej potencjalnych możliwości w procesie syntezy kortyzonu oraz pochodnych kortykoidów. Ilość licznych saponin znajdujących się w juce różni się znacznie w zależności w jakiej części znajdują się one, ważny jest również sezon, w którym roślina była zbierana.
Jukka znalazła zastosowanie w leczeniu takich dolegliwości jak: zapalenie okrężnicy, zespół nieszczelnego jelita, miastenia (przewlekła, nabyta choroba charakteryzująca się nadmiernym męczeniem się mięśni), zapalenie ścięgna, zapalenie kości i stawów. Jukka polepsza również trawienie oraz wzmacnia nasz układ odpornościowy. Uważa się także, że jukka jest naturalnym lekarstwem zwalczającym złą przemianę materii.
Wyciągi z jukki zawierają przede wszystkim saponiny, chlorofil, liczne enzymy (biokatalizatory przyspieszające specyficzne reakcje chemiczne zachodzące w naszym organizmie), antyoksydanty (związki chemiczne, które wykazują zdolność neutralizowania wolnych rodników) oraz wiele innych substancji czynnych.
Wiele osób bierze 2 kapsułki lub 2 tabletki saponin z jukki dziennie. Dawkę należy podwoić w przypadkach leczenia zaawansowanego artretyzmu. Zastępczo, ¼ uncji korzenia jukki może być gotowana w 0.5 l wody przez 15 minut. Wywar taki należy pić trzy do pięciu razy dziennie po szklance. Jeśli taka dawka powoduje luźne stolce, ilość korzenia gotowanego w wodzie powinna być zmniejszona.
Na podstawie przeprowadzonych badań laboratoryjnych stwierdzono, że jukka (saponin) oraz inne saponiny mogą powodować, że czerwone krwinki krwi pękają (co jest znane pod nazwą hemolizy - inaczej jest to rozpad krwinek czerwonych z wydostawaniem się z nich hemoglobiny do osocza krwi). Jakkolwiek, jukka jest zatwierdzona do stosowania jej w przemyśle spożywczym jako czynnik pieniący (szczególnie wykorzystywany do produkcji piwa korzennego). Ponieważ nie zanotowano żadnych problemów z hemolizą u osób konsumujących piwo korzenne, można uważać, że suplementy ziołowe sporządzone z dodatkiem jukki sa ogólnie bezpieczne.
