Migdałowiec zwyczajny to rozłożyste drzewo osiągające wysokość 7m z gładkimi, blado kolorowanymi gałęziami. Jest to gatunek rośliny wieloletniej pochodzący z rodziny różowatych. Podobnie do innych drzew wywodzących się z tego samego gatunku, np.wiśni, brzoskwini lub śliwy, migdałowiec zwyczajny rozwija kwiaty przed pojawieniem się liści. Kwiaty drzewa migdałowego są koloru różowego lub białego, i kwitną od połowy do późnej wiosny. Liście migdałowca zwyczajnego są lancetowatego kształtu o ząbkowanym brzegu. Drzewo to zrzuca liście na zimę. Owocem drzewa migdałowego jest spłaszczony i podłużny pestkowiec osiągający długość około 6cm o blado-zielonym kolorze. Po dojrzeniu wierzchnia skorupa twardnieje, następnie pęka ukazując znajomy nam wszystkin orzech w swojej brązowo-żółtawej, dziobowatej łupinie. Wyłuskane pestki w handlu noszą nazwę migdałów.
Migdałowiec zwyczajny był uprawiany na obszarach Środkowego Wschodu od wieków, jest nawet wspomniany w Biblii, z której dowiadujemy się, że wędka Aaorona była zrobiona z gałęzi drzewa migdałowego. Zgodnie z mitologią grecką, pierwotnie drzewo migdałowe było opłakującą nimfą, Phyllis, która została zdradzona przez swojego kochanka Demophoon'a, i zmarła z powodu złamanego serca. Bogowie jednak ulitowali się nad nią i zamienili ją w drzewo, które trysnęło kwiatami, kiedy w końcu powrócił niewierny kochanek. Drzewo migdałowe zostało sprowadzone do Europy przez greków, i w średnim wieku orzechy jego stały się ważnym artykułem w handlu. W czasach Elżbietańskich migdały były ucierane z wodą w celu sporządzenia mlecznego płynu, który był szeroko stosowany w gotowaniu. W dzisiejszych czasach, mleczko migdałowe jest wciąż pite jako środek odżywczy dla nerek, jak również w celu złagodzenia nieprzyjemnej i uciążliwej zgagi. Migdały są ważnym składnikiem w kuchni Bliskiego i Środkowego Wschodu. W kuchni europejskiej migdałów używa się np. do potraw z ryb, jak również sporządza się z nich szeroki asortyment słodyczy, na przykład tulron, smakowity hiszpański nugat z Alicante.
Olejek z migdałów jest prawie bez zapachu i posiada wspaniałe właściwości zmiękczające i odżywiające. Olejek migdałowy jest ceniony przede wszystkim w aromaterapii, jako świetny olej do masażu. Olejek migdałowy jest lekki, szybko jest wchłaniany przez skórę i może pomóc w łagodzeniu swędzącej egzemy. Stosowany wewnętrznie działa jako środek przeczyszczający. Zmielone migdały są również pożyteczne dla skóry i tworzą świetny środek do ścierania naskórka twarzy, który oczyszcza pory i zmiękcza skórę.
Obok migdała zwyczajnego występuje również inna odmiana - migdał gorzki (Prunus amara), który jest także szeroko uprawiany ze względu na swoje olejki. Są one używane w kosmetyce oraz do masażu ciała. Migdały gorzkie są bardziej preferowane jeśli chodzi o migdałowe esencje czy migdałowe przyprawy.
Owoc pestkowiec (jeśli jest bardzo młody, może być konsumowany), wyłuskane nasiona - migdały.
Mleczko migdałowe działa korzystnie na nerki, łagodzi zgagę oraz przynosi ulgę cierpiącym na egzemę.
Migdały znalazły szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym, spożywczym, w aromaterapii. W przemyśle spożywczym mogą występować w postaci bakalii, które często są przerabiane na marcepan. Z nasion drzewa migdałowego robi się olejek migdałowy; smaczny i posiadający duże właściwości odżywcze.
Olejek migdałowy znalazł również zastosowanie do smarowania wszelkich precyzyjnych urządzeń.
Drzewo migdałowe pochodzi z obszarów wschodniej części Morza Śródziemnego, zwłaszcza z okolic Jordanu, Iranu i Środkowego Wschodu. Drzewo migdałowe zostało sprowadzone do Południowej Europy i szeroko uprawiane we wszystkich krajach graniczących z Morzem Śródziemnym, szczególnie w Hiszpani i we Włoszech, jak również w Kalifornii. Drzewo migdałowe preferuje dużo słońca oraz dobrze wydrenowaną ziemię.
Migdały zawierają 55% tłuszczu oraz około 20% białka. Są bardzo smacznym i pożywnym dodatkiem do codziennej diety.
