Przytulia czepna to roślina jednoroczna występująca w wilgotnych lub trawiastych miejscach oraz wzdłuż brzegów rzek i płotów w Kanadzie, wschodniej części Stanów Zjednoczonych i na wybrzeżu Pacyfiku. Smukły korzeń palowy wytwarza wiotką, kwadratową, leżącą lub pnącą się, kolczastą łodygę, która dorasta od 60 cm do 1.8 m długości.
Szorstkie, podłużne, lancetowate do prawie liniowych liście występują w okółkach po sześć do ośmiu wokół łodygi. Kwiaty drobne, białe lub zielonkawobiałe pojawiają się od maja do września. Roślina wydziela silny, miodowy zapach. Najlepiej zbierać ją w lipcu.
Przytulia czepna doskonale sprawdza się jako środek do mycia twarzy, ponieważ napina skórę. Dla osób z typowymi zmarszczkami i obwisłościami, które pojawiają się wraz z wiekiem, może to być zioło do rozważenia.
Zagotuj kwartę wody. Wodę zdjąć z ognia i dodać 3 1/2 łyżki suszonego zioła. Przykryć i zaparzać przez 40 min. Myć często twarz i szyję ziołowym naparem. W "zaciśnięciu" luźnych fałdów skórnych powinny pomóc kompresy składające się z myjki lub małego ręcznika frotte nasączonego herbatą, lekko wyciśniętego, a następnie nałożonego na całą okolicę twarzy na maksymalnie 10 minut kilka razy dziennie.
Stopniowe rezultaty powinny być widoczne w ciągu 2 tygodni. Jedną z pierwszych rzeczy, na które należy zwrócić uwagę, jest nowe uczucie "życia" w wcześniej zmęczonej skórze.
Przytulia czepna to pospolity chwast żywopłotów, który jest wspaniałym środkiem oczyszczającym, usuwającym toksyny z organizmu i redukującym ciepło i stany zapalne. Przytulia czepna ma działanie moczopędne, pomagając w usuwaniu toksyn, a także działa wzmacniająco na układ limfatyczny, promując drenaż limfatyczny toksyn i odpadów, dzięki czemu mogą być wydalane przez układ moczowy.
Wszystkie te działania sprawiają, że przytulia czepna doskonale nadaje się na problemy skórne, w tym egzemy, łuszczycy, trądzik, czyraki i ropnie, infekcje dróg moczowych, kamienie moczowe, zapalenia stawów i dnę moczanową.
Przytulię czepną można stosować w przypadku problemów limfatycznych, takich jak przekrwienie limfy i obrzęk węzłów chłonnych, przekrwienie piersi. Mówi się, że mają działanie przeciwnowotworowe, szczególnie w skórze lub piersiach oraz w układzie limfatycznym.
Przytulia czepna ma właściwości chłodzące, zmniejszające gorączkę i leczące erupcyjne infekcje, takie jak odra i ospa wietrzna. Przytulia czepna schładza stany zapalne w organizmie, obserwowane w stanach takich jak zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie stawów, problemy zapalne skóry i problemy trawienne.
Jej gorzkie właściwości stymulują pracę wątroby oraz poprawiają trawienie i wchłanianie. Tradycyjnie każdej wiosny podawano napój chłodzący z przutuli czepnej, aby "oczyścić krew".
Świeże liście można nakładać na skaleczenia lub rany, aby zatamować krwawienie i przyspieszyć gojenie. Sok lub napar można stosować do przemywania owrzodzeń żylakowatych, a ze świeżych liści można zrobić okład. Przytulia czepna łagodzi i chłodzi oparzenia słoneczne, problemy zapalne skóry, takie jak egzema i trądzik, a także oczyszcza skórę z przebarwień.
Części nadziemne.
Przytulia czepna ma długą historię domowego użytku leczniczego i jest również szeroko stosowana przez współczesnych zielarzy. Jest cennym lekiem moczopędnym i często stosowanym w leczeniu problemów skórnych, takich jak łojotok, egzema i łuszczyca, przy obrzękach węzłów chłonnych oraz jako ogólny środek detoksykujący w przypadku poważnych chorób, takich jak rak.
Cała roślina, z wyjątkiem korzenia, ma działanie przeciwzapalne, ściągające, oczyszczające, napotne, moczopędne, przeciwgorączkowe, tonizujące i przeciwzapalne. Stosuje się ją zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie w leczeniu szerokiej gamy dolegliwości, w tym jako okład na rany, wrzody i wiele innych problemów skórnych, a także jako wywar na bezsenność i przypadki, w których korzystny jest silny środek moczopędny.
Wykazano korzyści przytuli czepnej w leczeniu gorączki gruczołowej, zapalenia migdałków, zapalenia wątroby, zapalenia pęcherza moczowego itp. Roślina jest często stosowana jako część wiosennego napoju tonizującego z innymi ziołami. Herbatę z tej rośliny tradycyjnie stosowano wewnętrznie i zewnętrznie w leczeniu raka.
Jedno z doniesień mówi, że lepiej jest używać soku z rośliny niż herbaty. Skuteczność tego leczenia nigdy nie została udowodniona ani obalona. Wiele gatunków tego rodzaju zawiera asperulozyd, substancję wytwarzającą kumarynę, która po wyschnięciu rośliny nadaje zapach świeżo skoszonego siana.
Asperulozyd można przekształcić w prostaglandyny (związki hormonopodobne, które stymulują macicę i wpływają na naczynia krwionośne), co sprawia, że rodzaj ten cieszy się dużym zainteresowaniem przemysłu farmaceutycznego. Z rośliny wytworzono lek homeopatyczny.
Sok i napar stosuje się także przy kamicy nerkowej i innych problemach z układem moczowym.
Delikatne końcówki młodych pędów - można jeść surowe lub gotowane. Mają dość gorzki smak, który dla niektórych jest niesmaczny. Najlepiej stosować je wiosną. Stanowią przydatny dodatek do zup jarzynowych. Mówi się, że stosowanie tej rośliny jako warzywa ma działanie odchudzające na organizm.
Prażone nasiona są substytutem kawy. Jeden z najlepszych zamienników, wystarczy go wysuszyć i lekko wypalić, a ma smak kawy. Odwar z całej suszonej rośliny daje napój równy herbacie.
Przytulia czepna, powszechna w Europie i Ameryce Północnej, występuje w wielu innych regionach o klimacie umiarkowanym, w tym w Australii. Przytulia czepna rośnie obficie w ogrodach i na poboczach dróg, a zbiera się ją późną wiosną, tuż przed kwitnieniem.
Preferuje luźną, wilgotną glebę liściastą w lekkim cieniu. Rośliny tolerują suche gleby, jednak rosnąc w pełnym słońcu szybko ulegają przypaleniom. Nie rozwijają się w gorącym klimacie. Inny raport mówi, że rośliny radzą sobie na większości gleb w pełnym słońcu lub w dużym cieniu.
Roślina pnąca, której łodygi i liście pokryte są małymi haczykowatymi włoskami, dzięki którym może przylegać do innych roślin i wspinać się na nie. Gatunek dobry do uprawy w dzikim ogrodzie. Stanowi pożywienie dla larw wielu gatunków motyli.
Nasiona najlepiej wysiewać gdy tylko dojrzeją, późnym latem. Nasiona można wysiewać także wiosną, choć kiełkowanie może być bardzo powolne. Raz zadomowiona roślina tak naprawdę nie potrzebuje żadnej pomocy, aby się rozmnażać.
Według francuskich badań (1947) ekstrakt z tej rośliny wydaje się obniżać ciśnienie krwi.
Przytulia czepna zawiera irydoidy (w tym asperulozyd), kwasy polifenolowe, antrachinony (tylko w korzeniu), alkany, flawonoidy i garbniki. Asperulozyd jest łagodnym środkiem przeczyszczającym.
Jako sok przyjmowany wewnętrznie najlepiej sprawdza się w przypadku obrzęków i nowotworów. Umyj świeże zioło i dodaj je wraz z wodą do robota kuchennego lub blendera, aby je rozdrobnić. Sok przecedzić i wypijać po kieliszku dziennie. Sok można zamrozić w tackach do lodu i rozmrozić w razie potrzeby.
Zewnętrznie przytulię czepną stosowano jako krem lub maść na guzki i owrzodzenia. Wewnętrznie, jako napar, przyjmować 1 filiżankę 200 ml trzy razy dziennie. Zewnętrznie schłodzony napar można stosować jako płyn do mycia lub okład na stany zapalne skóry.
Sok rośliny z przytuli czepnej może powodować kontaktowe zapalenie skóry u osób wrażliwych. Może powodować też poważne podrażnienie skóry.
Głównym działaniem przytuli czepnej jest działanie moczopędne. Jako sposób na usuwanie toksyn z organizmu poprzez układ moczowy, stosuje się ją przy kamicy nerkowej i innych dolegliwościach układu moczowego, takich jak zapalenie pęcherza moczowego.
Ponadto jej eliminacyjny charakter oznacza, że jest pomocny w schorzeniach skóry, np. egzemie i łuszczycy. Uważa się, że przytulia czepna jest skutecznym środkiem do oczyszczania limfy i jest stosowana w przypadku obrzęków węzłów chłonnych.
Prawdopodobnie połączenie tych właściwości odtruwających sprzyja jej stosowaniu w leczeniu nowotworów i podobnych chorób. Jeden z irydoidów działa jako łagodny środek przeczyszczający. Istnieją badania dotyczące właściwości przytuli czepnej w odniesieniu do obniżania ciśnienia krwi. Podobno przytulię czepną stosowano także w leczeniu bezsenności.
Zbiera się ją w maju i czerwcu, gdy zaczyna kwitnąć, i można ją stosować świeżą lub suszoną do późniejszego wykorzystania.
