Seler naciowy, łacińska nazwa Apium graveolens L., jest rośliną roczną lub dwuletnią należącą do rodziny baldaszkowatych (Apiaceae). Seler naciowy pochodzi z Eurazji, rośnie dziko w słonych glebach w pobliżu wybrzeży morskich. Nasiona selera (aktualnie owoce) posiadają ciepły, aromatyczny oraz ostry, cierpki smak. Są używane jako przyprawa w produktach spożywczych. Olejek aromatyczny otrzymywany z nasion w procesie destylacji jest również używany jako przyprawa do potraw. Od dawna uprawiany jako warzywo ogrodowe w klimatach umiarkowanych, A.graveolens var.dulce, z grubymi, ściśle zachodzącymi na siebie unerwionymi liśćmi, jest znajomym selerem spotykanym w sklepach warzywnych na półkach. Inny gatunek, A.graveolens var.rapaceium, posiada zgrubiały, z wyglądu przypominający spuchnięty korzeń palowy. Ten gatunek selera jest specjalnością oraz rzadkością wśród warzyw w sklepach Stanów Zjednoczonych, natomiast na porządku dziennym i jako pdstawa żywienia w całej Europie.
Nasiona selera naciowego posiadają wartości lecznicze i były dawno używane w medycynie ludowej. Stosowano je na wzdęcia i niestrawności, również jako środek moczopędny, przeciw konwulsyjny oraz jako afrodyzjak. Początkowo nasiona selera naciowego używane były w leczeniu astmy, zapalenia oskrzeli oraz reumatyzmu.
Skład chemiczny nasion selera naciowego, a w szczególności jego olejku aromatycznego, został dokładnie zbadany i poznany. Olejek aromatyczny tego zioła zawiera deltalimonene, selinene, różne rodzaje alkoholi półtora-terpenowych, kwasy tłuszczowe. Różne farmakologiczne właściwości przypisywane nasionom selera naciowego to między innymi właściwości uspokajające, przeciw zapalne, przeciw konwulsyjne.
Chociaż jeszcze do końca nie jest to udowodnione, mówi się, że wyciąg z nasion selera naciowego obniża poziomy kwasu moczowego oraz zmniejsza ból artretyczny oraz reumatyczny. Sugeruje się również użycie nasion selera naciowego w leczeniu skazy moczanowej. Seler naciowy oraz jego nasiona, korzeń, łodygi są wciąż obiektem studiów medycznych.
Niektórzy ludzie mogą cierpieć na zapalenie skóry lub uczulenia z powodu konsumowania jak też trzymania w ręku selera naciowego. Psoraleny zawarte w łodygach zioła lub w jego nasionach mogą powodować fotodermatozę. Ci wszyscy, którzy są uczuleni na pyłki brzozy mogą być również uczuleni na spożywanie selera. Pomimo tradycyjnego użycia nasion selera naciowego jako środka moczopędnego, olej z nasion zawiera podrażniające składniki, dlatego też spożycie nasion powinno być unikane w przypadkach zapalenia genitaliów i układu moczowego.
Seler naciowy jest uznawany za jedno z najstarszych warzyw. Starożytni egipcjanie zbierali dziko rosnący seler na swój posiłek. Mówi się, że seler jest rośliną wielu "użyć" i mało "odpadów". Liście oraz suszone nasiona są wspaniałymi przyprawami do potraw. Grube łodygi mogą być gotowane, natomiast te delikatniejsze powinny być spożywane na surowo, ponieważ są najlepsze na serce.
Gatunkiem najbardziej dostępnym selera naciowego jest seler o liściach jasno zielonych do umiarkowanie zielonych. Łodygi są mocne i solidne z maksymalną ilością zielonych liści. Łodygi łatwo się łamia. Jako członek rodziny znakomitej pietruszki, selerowi naciowemu są przypisywane właściwości lecznicze, które posiada również pietruszka. Starożytni grecy swoim zwycięskim sportowcom dekorowali głowy liśćmi oraz łodygami selera. Odbywało to się około 450 roku przed narodzeniem Chrystusa.
Nasiona oraz łodygi selera naciowego zawierają związek chemiczny o właściwościach uspokajających nazywany phthalide. W Chinach, sok z selera naciowego był używany do redukcji wysokiego ciśnienia. Sok był mieszany w równych ilościach miodu i około 8 łyżeczek było branych doustnie trzy razy dziennie przez około 7 dni. Sok z selera można łączyć z sokiem z marchwi i pić razem szklankę raz dziennie na skołatane nerwy.
Łodygi, nasiona, korzeń.
Zapisy historyczne informują nas, że seler jest już uprawiany co najmniej 3,000 lat, był uprawiany w Egipcie za panowania faraonów oraz był również znany w Chinach w 5-tym wieku przed narodzeniem Chrystusa. Seler był używany jako pokarm i na przestrzeni czasow zarówno cała roślina, jak też nasiona selera były używane w leczeniu problemów zdrowotnych.
Dzisiaj, nasiona selera są stosowane w leczeniu reumatycznych chorób oraz skazy moczanowej. Nasiona selera pomagają nerkom w pozbyciu się moczanów oraz innych szkodliwych produktów przemiany materii, jak również pomagają w zredukowaniu kwasowości w organizmie. Nasiona selera naciowego są pożyteczne w leczeniu artretyzmu, pomagając w oczyszczaniu organizmu oraz poprawiają cyrkulację krwi do mięśni oraz stawów.
Nasiona selera naciowego posiadają średnie właściwości moczopędne oraz właściwosci przeciw zapalne. Są skutecznym środkiem na zapalenie pęcherza moczowego, pomagają w dezynfekcji pęcherza moczowego oraz przewodu moczowego.
Picie soku z selera naciowego oraz z marchwi czyści organizm ze szkodliwych substancji oraz wzmacnia układ odpornościowy, który broni nas przed różnymi chronicznymi chorobami.
Seler naciowy jest również wskazany w celu łagodzenia choroby wysokościowej, w leczeniu pzewlekłego wysiękowego zapalenia ucha środkowego, raka żołądka. Nasiona selera naciowego są pożyteczne w leczeniu takich problemów płucnych jak astma i zapalenie oskrzeli, a w połączeniu z innymi ziołami, pomagają w obniżeniu ciśnienia krwi.
Seler naciowy pochodzi z Europy. Często można go znaleźć rosnącego dziko wzdłuż wybrzeży angielskich i walijskich, oraz na podmokłych terenach. Seler naciowy jest szeroko uprawiany jako warzywo. Hodowany seler naciowy jest mniej aromatyczny niż ten rosnący dziko. Seler naciowy rośnie z nasiona na wiosnę i zbierany jest od połowy lata do jesieni.
Olejek aromatyczny - Badania naukowe przeprowadzone w Niemczech oraz w Chinach w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych udowodniły, że olejek aromatyczny z selera naciowego posiada właściwości wpływające uspokajająco na centralny system nerwowy. Stwierdzono również, że niektóre z jego składników mają właściwości przeciw konwulsyjne, uspokajające. Przeprowadzone badania (w Chinach) oleju z nasion selera potwierdziły, że jest on pożyteczny w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi.
Seler naciowy zawiera olejki aromatyczne, glikozydy, furanokumaryny, flawonoidy.
