Żywotnik zachodni jest drzewem osiągającym wysokość od 10 do 20 m. Liście czyli igły żywotnika zachodniego są zielone z wierzchu, natomiast od spodu są jaśniejsze i matowe, bez charakterystycznego nalotu woskowego. Szyszki żywotnika zachodniego osiągają długość 8 do 12mm. Są wąsko-jajowatego kształtu, najpierw żółto-zielone, później zmieniają kolor na brązowy. To aromatyczne, wiecznie zielone drzewo ma małe kwiaty, które są zarówno ciemno-brązowe (kwiaty męskie) oraz żółto-zielone (kwiaty żeńskie).
Żywotnik zachodni należy do rodziny cyprysowatych. Jest drzewem rosnącym stosunkowo powoli, żyjącym do około 100 lat. Jego system korzeniowy jest niegłęboki, lecz rozpostarty dość szeroko. Młode drzewo ma korzeń palowy, który wraz ze starzeniem się drzewa zanika. Należy podkreślić, ze żywotnik zachodni jest mało wybredny jeśli chodzi o rodzaj gleby. Jednak będzie rósł lepiej na glebach dostatecznie wilgotnych, które są zasobne w wapń. Żywotnik zachodni jest także wytrzymałym drzewem jeśli chodzi o niskie temperatury, jak również jest odporny na znaczne zanieczyszczenia powietrza. Sadzi się go w parkach, ogrodach, można tworzyć z niego żywopłoty.
Indianie Ameryki Północnej cenili to wiecznie zielone drzewo i używali go jako lekarstwa na gorączkę, bóle głowy, kaszel, spuchnięte dłonie, jak też jako cenny środek w leczeniu problemów reumatycznych. Gałęzie żywotnika zachodniego były palone dla jego zapachu, jak też wierzono, że dym z tego drzewa odpędzał złe moce. W XIX wieku zielarze używali żywotnika zachodniego jako środla leczniczego w przypadku zapalenia oskrzeli, reumatyzmu oraz raka macicy. Żywotnik zachodni był również używany w leczeniu skutków ubocznych po szczepieniu na ospę.
Igły, gałęzie.
Starożytni ludzie palili aromatyczne drzewo żywotnika zachodniego w czasie składania ofiar. Nazwa żywotnika zachodniego pochodzi od łacińskiej formy greckiego słowa "thero", co znaczy "składać ofiarę". Inne gatunki żywotnika zachodniego były używane w starożytnym Egipcje do balsamowania zwłok. Botanista Carolus Clusius nazwał drzewo to "arbor vitae", co po łacinie oznacza "drzewo życia", kiedy po raz pierwszy zobaczył go sprowadzonego z Kanady do Francji. Indianie Ameryki Północnej używali drewna żywotnika zachodniego do wyrobów indiańskich łódek, koszyków, perfumów. Czasami gotowali młode gałązki drzewa jako rosół, kiedy inne pożywienie nie było dostępne lub gdy panował głód. Istnieje też inny gatunek drzewa - żywotnik wschodni (Platylactus orientalis), który był bardzo popularny w Chinach od kilku tysięcy lat. Był on uprawiany jako drzewo religijne, jak również w celach ozdobnych.
Indianie Ameryki Północnej stosowali żywotnika zachodniego w leczeniu malarii, skazy moczanowej, szkorbutu, reumatyzmu, w problemach menstruacyjnych, jak również w przypadkach kaszlu. Olejek lotny żywotnika zachodniego działa jako środek pobudzający, moczopędny oraz drażniący. Z żywotnika zachodniego można przygotowywać różnego rodzaju maści i stosować zewnętrznie na bolące stawy i w przypadku artretyzmu. Podczas, gdy części rośliny zwykle wykorzystywane do celów leczniczych są toksycznie nie szkodliwe, składnik chemiczny - thujone - może być toksyczny. Może on powodować wymioty, mdłości, bolesne rozwolnienia, a nawet śmierć w niektórych przypadkach. Żywotnika zachodniego używa się w leczeniu infekcji układu oddechowego, oraz w powiązaniu z antybiotykami, w leczeniu bakteryjnych infekcji skóry oraz Herpex simplex (opryszczki). Homeopaci bezpiecznie leczą żywotnikiem zachodnim bóle głowy, zapalenia oczu, przeziębienia oraz brodawki.
Żywotnik zachodni posiada udowodnione właściwości przeciwwirusowe. Żywotnik zachodni jest głównie używany w leczeniu brodawek i polipów, będąc przepisywany zarówno wewnętrznie jak i zewnętrznie właśnie dla tych dolegliwości. Żywotnik zachodni jest również stosowany jako cześć diety w leczeniu raka, głównie raka macicy. Żywotnik zachodni jest również efektywnym środkiem wykrztuślnym i zmniejszającym przekrwienie, i może być wykorzystany w leczeniu ostrych zapaleń oskrzeli, jak też innych infekcji układu oddechowego. Żywotnik zachodni wywołuje menstruacje, i może być stosowany w celu spowodowania opóźnionej miesiączki, chociaż takie zastosowanie zioła jest niewskazane, gdyż ból menstruacyjny jest bolesny. Żywotnik zachodni posiada właściwości moczopędne i jest stosowany w leczeniu ostrego zapalenia pęcherza, jak również w przypadkach nocnego moczenia się u dzieci. Wyciągi z żywotnika zachodniego mogą być stosowane na bolące stawy lub mięśnie jako środek powodujący łagodny terapeutyczny odczyn zapalny, poprawiający miejscowy dopływ krwi oraz łagodzący ból i sztywność.
Żywotnik zachodni znalazł również zastosowanie w homeopatii.
Żywotnik zachodni rośnie w Kanadzie oraz w północnych częściach Stanów Zjednoczonych. Żywotnik zachodni jest uprawiany jako drzewo ozdobne w Europie.
Żywotnik zachodni zawiera 1% olejków lotnych (między innymi thujone), flawonoidy, śluzy oraz garbniki.
Napar: zalać szklanką gotującej się wody 1 łyżeczkę suszonych ziół i pozostawić do zaparzenia się przez 10 do 15 minut. Napar ziołowy powinien być pity trzy razy dziennie.
Nalewka: brać 1 do 2 ml nalewki trzy razy dziennie.
Młode gałązki tego wiecznie zielonego drzewa iglastego są zbierane przez cały rok, ale najlepszą porą jest lato.
Kiedy żywotnik zachodni jest stosowany na problemy płucne, możemy go łączyć z następującymi pożytecznymi ziołami: krzyżownicą wirginijską, doględą wielką lub lobelią rozdętą (inaczej stroiczka rozdęta).
